Doceniam stanowisko Parlamentu Europejskiego wspierające Ukrainę w obliczu ludobójczej, napastniczej wojny prowadzonej przez Federację Rosyjską. Cieszę się, iż Parlament Europejski dziesiątej kadencji rozpoczął swoje prace od przyjęcia rezolucji będącej kontynuacją zdecydowanego stanowiska z poprzedniej legislatury.Słowa są istotne. Ważniejsze są jednak czyny. Polska w momencie, gdy świat nie dojrzał jeszcze do odpowiednich słów, pokazała czynami, czym jest solidarność, braterstwo, przywiązanie do prawa międzynarodowego, udzielając kluczowej pomocy Ukrainie i schronienia Ukraińcom. Dlatego liczę, iż za słowami rezolucji pójdą czyny, by rosyjski imperializm nie rozlał się po Europie, by Ukraina obroniła swoją niepodległość i integralność terytorialną, by nasza przyszłość znów nie stanowiła troski dla nowych pokoleń, lecz była źródłem nadziei.Tymczasem upiorna historia zeszłego stulecia znów powtarza się na naszych oczach. Szkoda, iż w dokumencie nie wspomniano o losie Tatarów krymskich, którzy 80 lat temu doświadczyli ludobójstwa z rąk Moskwy i którzy ponownie są celem podobnej polityki. Uchwałę taką przyjął polski Sejm.Szkoda, iż niektóre stolice wciąż myślą wąskimi kategoriami szemranych interesów z rosyjską kleptokracją. Powinniśmy być odważniejsi we wskazywaniu hipokryzji nie tylko małych państw, ale także wielkich graczy, których uwikłanie w relacje gospodarcze i finansowe z Rosją ma faktyczny wpływ na potencjał wojenny armii Putina.
2024/07/17